Dit is Praag Centraal Station. Het oude gedeelte. Beneden is de stationshal met fastfoodrestaurants, winkeltjes, grote informatieborden, en massa's haastende mensen op weg naar de trein die hen verder Tsjechie mee inneemt, of die hen over de grenzen brengt; Wenen, Boedapest, Berlijn, Krakau. Hierboven heerst rust. Een handjevol mensen drentelt rond. Voornamelijke internationale reizigers met ruime overstaptijd. Mensen bewonderen de recent gerestaureerde koepel. Een meisje speelt wat weg op de piano die er staat. Laat middaglicht schijnt door de hoge ramen naar binnen. Zo nu en dan klinkt er een omroep door de luidsprekers. Buiten raast een drukke autoweg, en beneden spoeden mensen zich naar hun trein. Hier tikt de tijd ongehaast weg, Hier zit je een beetje te zitten. Omdat je trein voorlopig nog niet gaat. Omdat je even beschutting zoekt van het geraas buiten en het gedrang beneden. Omdat het meisje zo dromerig wat voor zich weg speelt. En omdat het late zonlicht de koepel een gouden glans geeft.
