Zebravellen en het leven van de dingen

Als je bij metrostation Kolbenova de grote weg oversteekt, dan beland je op de grootste vlooienmarkt van Europa. Je betaalt 20kc om naar binnen te mogen, en vervolgens stap je een wereld binnen van sensationele willekeur: gevuld met rariteiten zonder de minste samenhang. 

Het is een gure zaterdagmorgen als ik op onderzoek uitga. Het heeft de afgelopen dagen geregend, en het enorme terrein is veranderd in een ijzige modderpoel. Als ik bij de ingang tegen een man opbots die twee antieke zwaarden heeft buit gemaakt, dan weet ik dat het een leuke morgen kan worden. 

 Honderden verkopers hebben hun spullen uitgestald op tapijtjes en stukken zeil. De modder lijkt niemand bijzonder te deren. 

Voor iedereen is hier wat te halen. De verzamelaar vindt ontbrekende stukken voor zijn collectie, de koopjesjager vindt voor een prikkie allerlei nuttigheden - tweedehands en doorleefd of nieuw en nep.

 
Maar de romantische geest waant zicht voor even in een wonderwereld waar de dingen tot leven zijn gekomen, en verwikkeld zijn in een onverklare interactie.

Verschoten, samengeschraapte legers voeren hier hun veldslagen..

De gelukkigen onder de porceleinen beelden bezingen eindeloos hun liefde voor elkaar, terwijl de eenzamen zich in zwaar stilzwijgen hebben gehuld.. 

In het poppentheater is een verwarde tragikomedie in volle gang. Niemand weet hoe het af zal lopen. 

Een oude viool ademt de belofte van een meeslepende ouverture of een wilde Moravische dans. Als een vaardige hand hem maar op zou pakken, en in ere herstellen. 

De poppenbroers en hun kleine zus hebben het gewoel van de eeuw niet ongedeerd doorstaan,
maar ze zijn tenminste nog bij elkaar, en dat is ook wat waard. 

De klosjes en bakvormen zijn zich bewust van hun geringe waarde.
Het weinig beetje glans en kleur dat ze nog hebben, danken ze aan de kracht van het collectief. 

 Je vraagt je af hoe de dingen hier terecht zijn gekomen.. Niet de wasmachine. Die komt bij de mevrouw vandaan die naar het bejaardenhuis moest verhuizen. Helaas was daar geen plek voor haar wasmachine, en nu staat hij hier.  

Maar dat zebravel dat daar hangt tussen de potten ingemaakte augurken en varkensreuzel is een heel ander verhaal...

Of deze oude telefoon, overtrokken met zijde en afgezet met een gouden biesje.. Het moet ooit in een voornaam en ietwat exotisch huis hebben gestaan, en allerlei gesprekken het heeft opgevangen. En nu staat het hier tussen de soepborden en vlaschaaltjes. 

Volgens een onbegrijpelijke choreografie gaan de dingen hier zij aan zij. 

En zij aan zij krijgen de dingen een nieuwe betekenis. Samen dansen ze een langzame, weemoedige dans. Van verschoten glorie, van andere tijden. 

Op het modderige veld tegenover metrostation Kolbenova vindt de verzamelaar een nieuwe vondst, en de koopjesjager een buitenkans. Maar de romantische geest dwaalt door een wondere wereld waar de dingen in hun willekeur nieuwe dimensies aannemen, en een ragfijn draad spinnen van een nieuw verhaal.