Twee jaar heb ik in Praag gewoond. Mijn nieuwe werkplek voert me nu naar Olomouc in het zuid-oosten van Tsjechië. Olomouc wordt het Praag van Moravië genoemd. Er zijn kathedralen, pleinen, straatjes geplaveid met kinderkopjes, krullerige beelden en fonteinen, musea en prachtige, uitgestrekte parken.
Olomouc is in één woord.. ontspannen! Er is ruimte. Het verkeer raast niet, de mensen drommen of haasten niet. Overal zijn mensen, maar nergens is het echt druk. Een week woon ik hier nu, en naar mijn idee doet niemand iets anders dan softijs eten, op een bankje in de zon zitten, en door lommerrijke parken kuieren. Zelfs zwervers liggen ontspannen te slapen onder een boom in een plantsoen. Maar ach, de zon scheen de hele week, en ik hoefde nog niet echt te werken, en dat alles zal vast ook bijgedragen hebben aan de ontspannen indruk van Olomouc.
Dit weekend was het Open Monumenten-Weekend. Er was een boerenmarkt in het centrum, en er waren workshops en live-optredens. Toen deze man voorbij liep, speelde een Tsjechische band net Englishman in New York van Sting. "I'm an alien, I'm a legal alien, I'm an Englishman in New York," zong de langharige lead-zanger met een Tsjechisch accent. Dat vond ik ironisch. Maar hij zong wel verrekt goed!
Min of meer perongeluk luisterde ik het gesprek tussen deze dame en heer af. De opera Nabucco zou die avond op het stadsplein uitgevoerd. De toegang was gratis.
Hij zei: "Ga er toch heen!"
Zij zei: "Nee hoor, dan moet ik er al heel vroeg zijn om een plaats te bemachtigen"
Hij zei: "Maar je kan toch geluk hebben! Misschien laat het leven je vanavond wel geluk hebben."
Zij stond niet te popelen.
Hij zei: "Svoboda, no? We hebben vrijheid, we zijn vrij!
We hebben toch geen vrijheid om niet van het leven te genieten!"
Ze was niet overtuigd. En toen kwam haar man die haar kwijt was, en erg geagiteerd was. En zij snapte niet hoe hij haar niet had kunnen vinden, en was ook geagiteerd. Het hondje sjokte mee. Mijn vriend de ontspannen vrijheidsgenieter bleef. Hij zwaaide met zijn wandelstok. Vrijheid mocht hij meemaken, en hij ging er van genieten ook!
En wie geeft hem eens ongelijk?
