Stil en schermerig is het uitgestrekte naaldbos. Verstild als een gotische kathedraal.
Het heeft geregend, en de takken schudden druppels van zich af. Het mostapijt glinstert.
Paddestoelen in alle soorten en maten hebben zich verstopt tussen verdorde takken en bladeren. Maar toch worden velen wel gevonden door Tsjechen die in Juli en Augustus gewapend met rieten manden op paddestoelenjacht gaan.
Maar deze elegante paddestoelen gaat het waarschijnlijk overleven. Ze zijn niet smakelijk genoeg, is me verteld.
Insecten hebben sielijke maar dodelijke gangenstelsels gegraven onder de bast van de boom. Ik vraag me af welke verhalen ze hebben opgetekend in hun kriebelige schrift.
Of misschien is het geen verhaal, maar een kaart van een land hier ver vandaan, met rivieren die zich diep in het berglandschap een pad hebben uitgesleten.
Deze zwammen zijn niets meer en niets minder dan inspiratie voor de catwalk.
Ik kijk er naar, en zie een zwarte zijden blouse met witte ruches.
Het grote stille bos is vol kleine kunstschatten. En de herst is pas net begonnen!
(Wordt dus vervolgd).