Er zijn van die dagen..

Hoewel ik niet echt uitblink in heimwee, zijn er van die dagen dat Heimwee zich met een vaartje op me stort.  Bij voorkeur op een grijze zaterdag die zich lang en loom en leeg voor me uitstrekt. Dan word ik wakker met de goede wil om iets van de dag te maken, maar Heimwee heeft zich verdekt opgesteld naast m´n bed, en zodra ik op wil staan, mept hij me terug. ´Ha!´ zegt ie dan.

Dus dan laat ik drijven op de golven van melancholie, en dan denk ik bijvoorbeeld aan Leiden op een luie zaterdagmorgen als stadgeluiden door het open raam naar binnen sijpelen; het carillon, klierige meeuwen, een voorbij rammelende fiets... Zaterdagmorgen, als je naar de markt gaat, en naar de bieb, en het naar gebakken vis ruikt, en naar olijven en knoflook, en je een vage bekende tegenkomt die ook net bloemen en turks brood heeft gekocht.

Of ik mijmer over grachten waar je lekker langs kunt slenteren. Vooral ´s avonds, als het donker is, en het stille water het licht van de straatlantaarns weerspiegelt, en je zo lekker bij de mensen naar binnen kunt gluren, omdat ze de gordijnen gewoon open hebben.

Ik mis het multiculturele straatbeeld van de grote stad; de verschillende kleurtjes en accenten, en dat de haringboer en de baklavabakker naast elkaar op de markt staan, en wereldgeuren van overal en nergens langsdrijven in je oerhollandse stad. Ik mis de uitverkoop van de Hema – pijler van de samenleving – en de nieuwste Allerhande, en softijs, en woordgrappen in je moerstaal.

Als ik in een goede heimweebui ben, dan mis ik soms – niet heel vaak – zelfs platte landschappen, en de dreigende luchten die over de natte velden rollen. En zeker de zee en de duinen!

En als ik dan denk klaar te zijn met Heimwee, en er over denk om de draad van de dag maar weer op te pakken, dan duwt Heimwee me terug in de kussens, en fluistert –wat ik vals vind -  ´nichtjes´ en ´zomaar effe telefoneren met je zus´ en ´thuis komen aanwaaien.´ 

Als ik Hier ben, heb ik soms heimwee naar Daar. Maar het ingewikkelde is dat wanneer ik Daar ben, dan heb ik ook weer een beetje Heimwee naar Hier. En soms heb ik Heimwee naar Ergens waar ik Ooit was, of naar Iets wat Ooit Misschien zal komen.. En als ik Daar dan eindelijk ben, valt het soms zelfs een beetje tegen, is er lang niet altijd de vervulling die Heimwee me beloofde. Er is geen pijl op te trekken.

Ik houd het hier maar op: “If we find ourselves with a desire that nothing in this world can satisfy, the most probable explanation is that we were made for another world.” C.S. Lewis.