Als je geen doel hebt, kan je ook niet verdwalen..

Als je geen doel hebt, kan je ook niet verdwalen. Hoogstens kan je verrast worden door dingen die er allang waren, maar die je nog nooit had opgemerkt. Praag leent zich uiterst goed om een beetje in rond te schooieren, als je op weg bent naar niks in het bijzonder, en alle tijd van de wereld hebt. 

Als je vanaf het kasteel verdwaalt in de richting van Létenský Sady, dan stuit je op de Metronoom. In de jaren vijftig torende op deze heuvel een enorm standbeeld van Jozef Stalin boven de stad uit. Kort nadat het beeld onthuld was, kwamen steeds meer berichten van Stalin´s bloedige politiek boven water, en het monument stond meer belachelijk te zijn dan inspirerend. In 1962 werd toen maar besloten om het hele geval op te blazen. 

Na de val van het communisme werd op het plein een levensgrote metronoom geplaatst. Het is nou niet bepaald een beauty, maar in combinatie met het plein vol onkruid, de graffiti, de waslijn met schoenen, en de skateboardende tieners en bierdrinkende hipperds is de Metronoom wel een verfrissende urban plek in een stad die bol staat van de architectonische elegantie en praal. 

Bijna nog leuker is als je verdwaalt en op iets stuit dat níet vermeld staat in de Lonely Planet. Zoals onkruid tegen een roodgeroeste golfplaten schutting. 

Of bloeiende lavendel in een slaperig parkje. 

En het bloeiende gras in de avondzon dat oerlelijke ´panelaks´ van de studentencampus in Strahov mooi doet zijn. 

Terwijl de satelieten op het dak van dezelfde studentenflats met een beetje verbeelding aan een boom of een organische structuur doen denken. 

En schaduwen als muurgedichten saaie gevels opvrolijken. 

Als je geen doel hebt, dan kan je ook niet verdwalen. Hoogstens verrast worden door dingen die er allang waren, maar die je nog nooit had gezien.